Nazwa wsi pochodzi od słowa leszczyna (inaczej laska). Historia wsi sięga początku XVIII w., kiedy to w miejscu należącego do rodziny Daszewskich wyciętego lasu zaczęła powstawać osada. Na początku XX w. duży teren folwarku został rozparcelowany, a Wanda Daszewska część swojego spadku przekazała na siedzibę Zakładu dla Niewidomych ociemniałej hrabiance Róży Czackiej, która w 1911 r. założyła Towarzystwo Opieki nad Ociemniałymi. Budowa Zakładu zaczęła się w 1921 r. Początkowo wybudowano jeden dom będący w stanie pomieścić 30 osób, w późniejszych latach było ich już 10, powstały też budynki gospodarcze.
Przed II wojną światową w Laskach działał zakład dla sierot, dom Matki i Dziecka oraz wojskowa świetlica. W czasie wojny natomiast był tu szpital wojenny dla żołnierzy września 1939 i powstania warszawskiego ze Zgrupowania AK Kampinos. W okresie wojny Laski były miejscem działań konspiracyjnych i powstańczych, schronieniem dla uciekających przed gestapo. W czasie powstania warszawskiego przebywał tutaj bł. Stefan Wyszyński, który pełnił wówczas funkcję kapelana Grupy AK Kampinos. Prowadził tutaj również wykłady dla studentów.
Po wojnie Zakład stał się niezwykle ważnym miejscem nie tylko dla wybitnych przedstawicieli Kościoła, lecz także dla ludzi kultury i nauki: pisarzy, filozofów, polityków etc. Wielu z nich spoczywa na tutejszym cmentarzu leśnym.
W latach 1954–1959 wieś była siedzibą władz gromady Laski, zaś po jej zniesieniu – gromady Izabelin.
Historię społeczności tworzą ludzie. Ludzie tworzą grupy i organizacje, które wpisują się nierozerwalnie w historię tych społeczności. Takim przykładem jest OSP Laski. Historia powstania OSP sięga listopada 1958 r., gdy na terenie Zakładu dla Niewidomych doszło do pożaru garażu. Spaliły się wtedy kuźnia, samochód i budynek mieszkalny. To wydarzenie zadecydowało o powstaniu na terenie Zakładu Ochotniczej Straży Pożarnej. Rok później wybudowano prowizoryczną strażnicę. Rok temu OSP Laski otrzymała sztandar i imię st. bryg. w st. spocz. Edwarda Gierskiego.
Teren wsi ma powierzchnię 906 ha. Północna granica Lasek znajduje się na skraju Kampinoskiego Parku Narodowego. Od wschodu wieś graniczy z Mościskami, zaś od zachodu z Izabelinem B. Dziś w Laskach mieszka niemal 2000 osób
Ciekawie rysuje się południowa granica wsi, która przebiega środkiem ul. Klaudyńskiej, dzieląc ją pomiędzy dwie gminy: Izabelin i Stare Babice. Ten niezwykły podział sprawia mieszkańcom pewne trudności przy załatwianiu spraw urzędowych. Podczas wyborów samorządowych mieszkańcy południowej strony ul. Klaudyńskiej, którzy po części czują się członkami gminy Izabelin, jadą wybierać samorządowców dla gminy Stare Babice. Dzisiejsze Laski to społeczność ludzi o zróżnicowanym statusie społecznym, zawodowym, materialnym, o zróżnicowanych poglądach i spojrzeniu na otaczający świat. Nikt nie potrafi tak pięknie i delikatnie mówić o nietrafionych inwestycjach (jak np. wybieg dla psów, sala konferencyjna w nowo budowanym obiekcie przy ul.Wieczorka: „co prawda stan naszych dróg i ulic w niewielkim stopniu uległ poprawie, ale… ale w nowej sali konferencyjnej będziemy mieli warunki, by debatować nad tym co należy zrobić w pierwszej kolejności”).
Tak jak mieszkańcy innych sołectw, z troską patrzymy na drogi i ulice, ich estetykę czy też raczej jej brak. Martwimy się o jakość wody w naszych kranach, nadal nierozwiązaną sytuację braku miejsc parkingowych w okolicach przedszkola, lokalizację przystanków autobusowych (obecnych i nowo planowanych). Z odrobiną ironii i znudzenia wymieniamy nazwy ulic Młodzieżowa, Piaskowa, Brzozowa, Przedszkolna, Ogrodowa, Wolffa, Dolina Jozefata, itd. Lista niespełnionych obietnic jest dużo dłuższa. Poprawy i zmiany wymaga sieć ścieżek rowerowych w Laskach. Obecne władze nie mogą ciągle powoływać się na okresy gwarancyjne tych ścieżek, bo te już minęły, ani na związane z finansowaniem ze środków zewnętrznych pojęcie trwałości projektów. Żadnych konkretnych zmian czy też usprawnień przez ostatnie pięć lat nie zaproponowano.
W Laskach znajduje się sporo punktów działalności gospodarczej o zróżnicowanym charakterze. Są to m.in. sklepy ogólnospożywcze, mechanika samochodowa, stolarnia, apteka, sklep hydrauliczny, sklep elektryczny, klinika weterynaryjna, zakład szewski, drukarnie, obiekty hotelarskie, dom opieki i lokale gastronomiczne.
Największym ośrodkiem życia Lasek pozostaje jednak Zakład dla Niewidomych, przyciągający tu wiernych z naszej gminy i całej Polski, szczególnie po beatyfikacji matki Elżbiety Róży Czackiej (jej ciało przeniesiono z leśnego cmentarza do sarkofagu przy kaplicy Matki Bożej Anielskiej). Wielu mieszkańców naszej gminy ma tu też stałą pracę.
Cmentarz na terenie Zakładu (niecały 1 ha) powstał w latach 20. XX w. To, co zachwyca i nadaje mu wyjątkowości, to jego leśny charakter i prostota. Znajdują się tu groby założycieli Zakładu, pracowników, sióstr franciszkanek, a także przyjaciół Towarzystwa Opieki nad Ociemniałymi. Na cmentarzu spoczywają też m.in.: ks. Władysław Korniłowicz (grób symboliczny), ks. Antoni Marylski, ks. Jan Zieja, Halina Mikołajska, Marian Brandys, Jan Lechoń.
Na terenie Zakładu znajduje się kaplica pw. Matki Bożej Anielskiej, z której korzysta wielu mieszkańców nie tylko Lasek, lecz także wszystkich wsi naszej gminy. Ta niezwykle piękna w swojej prostocie budowla powstała w 1925 r. wg projektu Łukasza Wolskiego.
Cmentarz wojenny w Laskach założony został w 1939 r. Jego budowę zainicjował por. Romuald Radziwiłowicz „Zaremba”, który w Laskach przebywał na rekonwalescencji. Radziwiłowicz wybrał teren, uzyskał zezwolenie, zdobył fundusze i rozpoczął akcję ekshumacji.
Na cmentarzu wojennym spoczywa 720 żołnierzy Armii Poznań i Pomorze, poległych w czasie walk podczas prób przedostania się do Warszawy po bitwie nad Bzurą. W czasie okupacji na cmentarzu chowano także poległych żołnierzy VIII Rejonu VII Obwodu Warszawskiego Okręgu AK oraz Grupy „Kampinos”. Spoczęli tu również polegli w czasie walk wyzwoleńczych. Cmentarz wojenny w Laskach jest miejscem pochówku łącznie 837 osób.
Nekropolia powstawała przez wiele lat, ostateczny kształt nadano jej dopiero w 1960 r. W 1994 r. została objęta opieką konserwatora zabytków.
W Laskach znajduje się jeszcze jeden cmentarz (komunalny), prowadzony przez tutejszą parafię. Historia kościoła parafialnego pw. Matki Bożej Królowej Meksyku zawdzięcza swój początek Polakom, którzy po II wojnie światowej zamieszkali w Meksyku. Szczególne zasługi ma tutaj inż. Jerzy Skoryna, żołnierz AK i II Korpusu Polskiego, w Meksyku od 1946 r. Dzięki jego zabiegom Polska została poświęcona Matce Bożej z Guadalupe, a w Meksyku powstała świątynia Matki Bożej Częstochowskiej. Dowiedziawszy się o tym, kard. Stefan Wyszyński wyraził wielką radość i chęć wybudowania w Polsce świątyni Matki Bożej Królowej Meksyku. Na miejsce budowy nowego obiektu sakralnego wybrał swoje ulubione Laski. Kościół powstał ostatecznie już po śmierci kardynała, w 1981r. Budowniczym kościoła był ks. Józef Buchajewicz. W parafialnym kościele znajdują się jedne z największych w okolicy, 75- głosowe organy, stanowiące chlubę parafii..
Kolejnym ważnym obiektem i jednocześnie instytucją integrującą i kształtującą rozwój lokalnej kultury sportowej jest klub LKS Ryś Laski, działający na terenie przy ul. Wieczorka 50. W roku 2021 klub obchodził swoje 25-lecie. Dziś poza podstawową działalnością piłkarską rozwija się w klubie sekcja tenisa stołowego.
Teren boisk przylega bezpośrednio do KPN, w tym do pozostałości stawu, zwanego przez miejscowych „Stefańska”, stanowiącego element dawnej melioracji i odwodnienia użytkowanych kiedyś rolniczo łąk i pól.
